Zoals eerder gemeld, krijgen variabelen een naam. Je bent vrij om de naam te kiezen en hoeft je dus niet te beperken tot x, y, en z zoals in voorgaande voorbeelden. Houd je in de naamkeuze wel aan een aantal eenvoudige regels:

Een variabele naam mag enkel bestaan uit letters (zowel hoofd- als kleine letters), cijfers en “underscores” (_). Let op: Python is “case sensitive” dus gevoelig voor de verschillen tussen hoofd- en kleine letters. Zo is de variabele naam wereld voor Python niet hetzelfde als de variabele naam Wereld.
Een variabele naam moet beginnen met een letter of een underscore.
Een variabele naam mag geen gereserveerd woord zijn.

“Gereserveerde woorden” (of “keywords”) zijn:

False      class      finally    is         return
None       continue   for        lambda     try
True       def        from       nonlocal   while
and        del        global     not        with
as         elif       if         or         yield
assert     else       import     pass
break      except     in         raise

Afspraken

Programmeurs houden zich aan een aantal conventies wanneer ze variabele namen kiezen. Tracht je hier ook aan te houden wanneer je je eigen code schrijft. De belangrijkste conventies zijn de volgende:

Kies nooit een variabele naam die ook de naam is van een functie. Zo loop je immers de kans dat de functie niet langer door de code gebruikt kan worden, wat kan leiden tot fouten.
Kies een naam die betekenisvol is in de context van het programma. Voorbeeld: een variabele die het aantal seconden in een week bijhoudt, zou de naam secs_per_week kunnen hebben. Uitzondering hierop: voor “wegwerp variabelen” hoef je geen betekenisvolle variabele naam te kiezen. Wegwerp variabelen zijn variabelen die slechts in een klein deel van de code gebruikt worden en naderhand niet meer. Ze hebben eigenlijk geen betekenis maar worden toegepast als tijdelijk hulpmiddel. Vaak worden hiervoor één-letter namen gebruikt, zoals i of j.
Om verwarring tussen hoofd- en kleine letters te vermijden, gebruik je best alleen kleine letters in variabele namen.
Als een variabele naam uit meerdere woorden bestaat, plaats dan underscores tussen die woorden.
Kies nooit variabele namen die beginnen met een underscore, ook al is dit toegelaten. (Dit wordt voorbehouden voor de auteurs van Python.)

De conventie met betrekking tot het kiezen van betekenisvolle variabele namen is eigenlijk de belangrijkste omdat het de code leesbaar en onderhoudbaar maakt. Bekijk de volgende code eens. Begrijp wat deze code doet?

a = 3.14159265
b = 7.5
c = 8.25
d = a * b * b * c / 3
print( d )

Je ziet waarschijnlijk wel dat er een benadering van \(\pi\) in voorkomt, maar wat stelt d voor?

Deze code berekent het volume van een kegel. Met het gebruik van de variabele namen a, b, c en d had je dat waarschijnlijk niet geraden. Bekijk nu de volgende, equivalente code waarin enkel de variabele namen werden aangepast:

pi = 3.14159265
straal = 7.5
hoogte = 8.25
volume_van_kegel = pi * straal * straal * hoogte / 3
print( volume_van_kegel )

Dit maakt het een stuk leesbaarder.

Code met betekenisvolle namen wordt vaak “zelf-documenterend” genoemd; je hoeft er geen commentaarregels in op te nemen om de gebruiker te laten begrijpen wat de code precies. Dat neemt niet weg dat in bovenstaande code als eerste regel een commentaarregel zoals hieronder nog meer duidelijkheid kan bieden:

# berekening van volume van kegel met gegeven straal en hoogte

Oefening op het gebruik van correcte variabele namen

Opgave

In de code hieronder wordt de waarde 1 toegekend aan een aantal mogelijke variabele namen. Sommige hiervan zijn correct, andere niet. Identificeer de foutieve namen en leg uit waarom.
 classificatie = 1   # 1
 Classificatie = 1   # 2
 cl@ssificatie = 1   # 3
 class1f1cat1e = 1   # 4
 1classificatie = 1  # 5
 _classificatie = 1  # 6
 class = 1           # 7
 Class = 1           # 8
Antwoord

De derde, vijfde, en zevende zijn foutieve namen: in de derde gebruikt men een at-sign (@), de vijfde begint met een cijfer, en de zevende naam is een gereserveerd woord (dit valt op vanwege de syntax highlighting). Alle andere namen zijn correct. Toch zouden volgens de conventies de tweede, de zesde en de achtste naam vermeden moeten worden: de zesde begint met een underscore, de tweede en achtste bevatten een hoofdletter en de achtste maam lijkt bovendien op een gereserveerd woord.

Constanten

“Constanten” zijn vaste waarden die aan een variabele zijn toegekend en dus niet meer veranderen. Het is de afspraak dat alle letters in de namen van deze variabelen hoofdletters zijn. Constanten worden gebruikt om de code leesbaarder en onderhoudbaarder te maken.

In het volgende voorbeeld wordt het eindbedrag berekend voor een rekening van €24,95 exclusief BTW:

totaal = 24.95
eind_totaal = int( 100 * totaal * 1.21 ) / 100
print( eind_totaal )

In de volgende equivalente code worden constanten gebruikt. Dit maakt de code leesbaarder:

BTW_FACTOR = 1.21
CENTEN = 100

totaal = 24.95
eind_totaal = int( CENTEN * totaal * BTW_FACTOR ) / CENTEN
print( eind_totaal )

Een bijkomend voordeel bij het gebruik van constanten is dat het nu ook gemakkelijker is om de code aan te passen als de BTW tarieven wijzigen. Zeker als vaste waarden meerdere malen terugkeren in de code, is het raadzaam om eenmalig een constante te definieren bovenin de code, waar ze gemakkelijk gevonden en gewijzigd kunnen worden.

Hoewel constanten erg nuttig kunnen zijn, worden ze -in tegenstelling tot veel andere programmeertalen- niet door Python ondersteund en beschouwd als een gewone variabele. Het is echter de gewoonte om de variabelen waarvan de naam volledig uit hoofdletters bestaat, te beschouwen als constanten die niet in de code gewijzigd mogen worden nadat ze hun initiële waarde hebben gekregen.