Een Hertzsprung-Russelldiagram of HR-diagram is een puntenwolk. Op de verticale as staat de helderheid van een ster weergegeven, uitgedrukt als absolute magnitude¹ (magnitude² gecorrigeerd voor afstand en interstellaire extinctie³) of relatieve lichtkracht⁴ ten opzichte van de zon. Op de horizontale as staat een variabele gerelateerd aan de oppervlaktetemperatuur, zoals de B-V-kleurindex⁵, de spectraalklasse⁶ of de effectieve temperatuur⁷.

Het diagram is de gebruikelijke basis voor de classificatie van sterren en wordt gebruikt om hun evolutie te beschrijven. Het is genoemd naar Ejnar Hertzsprung⁸ en Henry Norris Russell⁹ die het omstreeks 1910 onafhankelijk van elkaar introduceerden.

Op basis van de positie van de sterren binnen een Hertzsprung-Russelldiagram worden de volgende klassen onderscheiden: superreuzen (a), superreuzen (b), heldere reuzen, reuzen, de hoofdreeks en witte dwergen. Er bestaat geen eenduidige afbakening van de gebieden in het diagram die corresponderen met de verschillende klassen. Voor deze opgave zullen we uitgaan van de afbakening die staat weergegeven in de rechter figuur hierboven. De randen van elk gebied liggen daarbij telkens parallel met één van de assen van het diagram en vallen steeds samen met één van de waarden die op de assen staan weergegeven.

Invoer

Twee regels die elk een reëel getal bevatten dat respectievelijk de temperatuur (in Kelvin) en de lichtkracht (relatief ten opzichte van de zon) van een ster aangeeft. Je mag ervan uitgaan dat de waarden van de temperatuur en de lichtkracht steeds binnen de grenzen van de rechter figuur hierboven vallen, en dat ze nooit een punt vormen dat op de rand ligt van de gebieden die bij de indeling gebruikt worden.

Uitvoer

Een omschrijving die aangeeft tot welke klasse de ster behoort, volgens de indeling die gemaakt wordt in de rechter figuur hierboven.

Voorbeeld

Invoer:

8525.0
196000.0

Uitvoer:

superreuzen (a)