De veertien meest gebruikte letters in de Engelse taal zijn: etaoinshrdlcum (in het Nederlands zijn het de letters etanirodslgvhk). Schrijf een tekst compressie programma dat op dit feit gebaseerd is. Het programma slaat de genoemde letters op in halve bytes. Een halve byte kan de getallen 0 tot en met 15 bevatten. Als je alleen de getallen 1 tot en met 15 gebruikt, kan ieder van deze getallen één van de genoemde letters representeren, en kun je de 15 gebruiken voor de spatie. Je kunt dan dus twee van deze letters (of spatie) opslaan in één byte (de waarde van die byte zou dan 16 keer de waarde van de eerste letter plus de waarde van de tweede letter zijn). Als je in de tekst een letter of teken aantreft dat niet bij deze vijftien hoort, dan geef je dat aan door halve byte met waarde 0 op te slaan, gevolgd door de hele byte die het niet-geëncrypte teken bevat. In deze opzet is het mogelijk dat de hele byte verdeeld wordt over halve bytes van twee opeenvolgende bytes, namelijk de tweede helft van de ene byte, en de eerst helft van de tweede byte. Je mag zelf kiezen of je het programma schrijft met de Nederlandse of de Engelse letters (het verschil in het programma is maar één regel), maar in de rest van deze beschrijving en in mijn oplossing gebruik ik de Engelse letters.

Hint: een eenvoudige manier om dit probleem aan te pakken is het bouwen van een list van “half-bytes.” Voor de tekens die het meest voorkomen, gebruik je de index-waarde van de string "etaoinshrdlcum " plus 1 (dat geeft een waarde tussen 1 en 15; merk op dat het laatste teken van de string de spatie is). Voor de andere tekens sla je drie half-bytes op, namelijk nul, gevolgde door de waarde van de byte gedeeld door 16 (naar beneden afgerond), gevolgd door de waarde van de byte modulo 16. Als de half-byte-list klaar is, maak je er een byte list van door steeds paren half-bytes te nemen, en de eerste met 16 te vermenigvuldigen en de tweede erbij optellen. Die list kun je dan naar een byte string omzetten via een bytes() cast.

Om dit te testen: de string "Hello, world\”!, die 13 tekens lang is, wordt, als je de hierboven beschreven procedure volgt (die van de e een 1 maakt, van de t een 2, etcetera), een byte string met 11 tekens: b'\\x04\\x81\\xbb@,\\xf0wI\\xba\\x02\\x10'.

Om deze vertaling van "Hello, world\”! naar de gegeven byte string iets beter uit te leggen (zie afbeelding 19.1¹): Je herinnert je wellicht dat een hexadecimale representatie van een byte bestaat uit twee hexadecimale cijfers, dat wil zeggen, ieder cijfer past in een half-byte. Met die informatie kun je begrijpen hoe de vertaling gedaan is. De eerste byte van de vertaling is \x04, dus de eerste half-byte is nul. Dat betekent dat het eerste teken van de originele string letterlijk is opgeslagen, dus bestaat uit de tweede half-byte van \x04, en de eerste half-byte van de volgende byte, die \x81 is. Dat is de byte \x48. Als je de hexadecimale code 48 opzoekt in de ASCII tabel (die je vindt in hoofdstuk 11²), zie je dat het de letter H representeert. De volgende half-byte is de tweede half-byte van \x81, dus 1. Omdat dit geen nul is, is het een van de veel voorkomende tekens, namelijk de eerste, de letter e. Zo zie je dus hoe "Hello, world\”! gecomprimeerd wordt als de gegeven byte string. In de byte string zie je een paar tekens die niet als hun hexadecimale code zijn weergegeven; als je wilt weten wat hun hexadecimale code is, kun je die opzoeken in de ASCII tabel.

Ondanks de lange beschrijving, kan dit programma geschreven worden in minder dan 30 regels code, inclusief commentaar, lege regels, en tests.