Van 2001 tot en met 2014 zond Canvas de legendarische televisiequiz De Canvascrack uit. In deze quiz nam een persoon — de crack — het op tegen een uitdager in een korte quiz van een aantal meerkeuzevragen over allerlei onderwerpen, telkens met drie mogelijke antwoorden. Dikwijls bevatten de vragen meerdere tips waaruit het goede antwoord kon afgeleid worden, of waardoor eliminatie kon toegepast worden. Eén keer per aflevering was er ook een ronde met een welbepaald thema dat als rode draad doorheen de vragen liep.

Per ronde beantwoordde de uitdager eerst elke vraag hardop. Na elk antwoord van zijn tegenstrever gaf de crack — onzichtbaar voor de uitdager — aan of hij dacht dat het antwoord van de uitdager al dan niet juist was. Na elke vragenronde volgde een evaluatie waarin de juiste antwoorden op de vragen en de beoordeling van de crack bekendgemaakt werden. Voor elk juist antwoord kreeg de uitdager een punt en voor elke juiste beoordeling kreeg de crack een punt. Op basis van het puntentotaal voor een ronde werd dan beslist of de ronde gewonnen werd door de crack of door zijn uitdager. De exacte manier waarop dit gebeurde is niet relevant voor deze opgave.

De uitdagers zaten elk aan een afzonderlijke tafel. Bij winst schoof de crack telkens op naar een volgende tafel om daar een nieuwe uitdager te bekampen. Elke volgende tafel was voor de crack een vast bedrag van €25 meer waard dan de vorige tafel: de eerste tafel was €25 waard, de tweede €50, de derde €75 enzoverder. Na elke tafel die de crack gewonnen had, werd de waarde van de gewonnen tafel toegevoegd aan zijn totaal gewonnen bedrag. Na elke vijfde gewonnen tafel werd het gewonnen bedrag van de crack bovendien ook nog eens verdubbeld (nadat eerst de waarde van de vijfde tafel bij het gewonnen bedrag werd opgeteld).

Na elke gewonnen tafel mocht de crack beslissen om te stoppen en het tot dan toe gewonnen bedrag mee naar huis te nemen. Hij kon ook beslissen om verder te gaan naar de volgende tafel, met het risico om daar geld te verliezen. Bij verlies van een tafel werd het tot dan toe gewonnen bedrag van de crack immers gehalveerd, moest de crack het spel verlaten en werd hij als crack vervangen door de uitdager die tegen hem gewonnen had. Een crack kon maximaal twintig tafels winnen, en was na de twintigste gewonnen tafel verplicht om te stoppen en zijn totaalbedrag mee naar huis te nemen.

Onderstaande tabel toont het verloop van het spel indien de crack twintig opeenvolgende tafels wint. Daarbij wordt voor elke opeenvolgende tafel de waarde van de tafel aangegeven (tweede kolom), of het gewonnen bedrag zal verdubbeld worden bij winst van de tafel (dit gebeurt bij tafels 5, 10, 15 en 20; derde kolom) en wat het bedrag is die de crack tot dan toe heeft verzameld nadat hij de tafel heeft gewonnen (vierde kolom).

Wie er in slaagde 20 tafels te winnen mocht zich Supercrack noemen en ontving de hoofdprijs van €25.000. Dit is slechts zeven deelnemers gelukt: Jan Van den Nest (2002), Jimmy Geeraerts (2005), Jan Bosmans (2006), Joris Alen (2007), John Christoffels (2008), Erik Meersschaert (2009) en Geert Tanghe (2014).

Invoer

Bij deze opgave moet je het spelverloop van De Canvascrack simuleren, waarbij je na elke gespeelde tafel aangeeft hoeveel de crack tot dan toe gewonnen heeft. In plaats van elke opeenvolgende tafel een meerwaarde van €25 te geven en het gewonnen bedrag na elke vijfde tafel te verdubbelen, geven we via de gegevens uit de invoer eventueel andere waarden op. We laten ook de beperking varen dat de crack maximaal 20 tafels mag spelen.

Er zijn vier regels invoer, die respectievelijk de volgende gegevens bevatten:

• het totaal aantal tafels $$n \in \mathbb{N}$$ waaraan de crack gespeeld heeft

• het vaste bedrag $$e \in \mathbb{N}$$ dat elke volgende tafel meer waard is dan de vorige tafel (dit is meteen ook de waarde van de eerste tafel)

• het aantal gewonnen tafels $$w \in \mathbb{N}$$ waarna het tot dan toe gewonnen bedrag telkens verdubbeld wordt

• een string verloren of gestopt die aangeeft of de crack de laatst gespeelde tafel verloren heeft, dan wel dat hij die tafel gewonnen heeft en daarna gestopt is (hetzij uit eigen beweging of omdat hij het maximaal toegelaten aan tafels gespeeld heeft)

De invoer van het eerste voorbeeld dat hieronder gegeven wordt, komt bijvoorbeeld overeen met het spelverloop dat wordt weergegeven in de tabel uit de inleiding van deze opgave.

Uitvoer

De uitvoer moet een simulatie weergeven van het spelverloop dat omschreven wordt door de gegevens uit de invoer, waarbij voor elke gespeelde tafel wordt aangegeven wat het bedrag is dat de crack tot dan toe gewonnen heeft na het spelen van de tafel. Elke gewonnen tafel waarbij het bedrag wordt verdubbeld, moet aangeduid worden met de extra tekst (x2). Als de laatste tafel verloren wordt, en er na halvering een bedrag zou gewonnen worden met een halve euro, dan moet enkel het geheel deel van dat bedrag uitgeschreven worden. Leid het exacte formaat van de uitvoer af uit onderstaande voorbeelden.

Voorbeeld

Invoer:

20
25
5
gestopt

Uitvoer:

tafel #1: €25
tafel #2: €75
tafel #3: €150
tafel #4: €250
tafel #5 (x2): €750
tafel #6: €900
tafel #7: €1075
tafel #8: €1275
tafel #9: €1500
tafel #10 (x2): €3500
tafel #11: €3775
tafel #12: €4075
tafel #13: €4400
tafel #14: €4750
tafel #15 (x2): €10250
tafel #16: €10650
tafel #17: €11075
tafel #18: €11525
tafel #19: €12000
tafel #20 (x2): €25000

Voorbeeld

Invoer:

9
70
3
verloren

Uitvoer:

tafel #1: €70
tafel #2: €210
tafel #3 (x2): €840
tafel #4: €1120
tafel #5: €1470
tafel #6 (x2): €3780
tafel #7: €4270
tafel #8: €4830
tafel #9: €2415