Als je Python programma’s schrijft voor basale data types, dan gebruik je operatoren als optellen, aftrekken, vermenigvuldigen, en delen, net zoals operatoren voor het maken van vergelijkingen en allerlei andere standaard functionaliteiten. Zulke interacties zijn niet gedefinieerd voor classes die je zelf maakt, maar Python staat het wel toe dat je definieert wat er moet gebeuren als een programmeur probeert een operator toe te passen op één van jouw classes. Dit wordt “operator overloading” genoemd.

Bijvoorbeeld, stel dat je een class definieert die een representatie is van een quaternion.¹¹ Je weet dat het optellen en vermenigvuldigen van quaternionen goed gedefinieerde operaties zijn. Daarom zou je wellicht willen definiëren wat er gebeurt als je twee van je quaternionen met elkaar verbindt middels de \(+\) operator. Python staat je toe dat vast te leggen. Python staat je toe wat de \(+\) operator doet voor iedere willekeurige class die je implementeert.

Is dat niet geweldig? Nu kun je een class Student definiëren, en ervoor zorgen dat als twee studenten met een \(+\) bij elkaar worden geteld, hun leeftijden bij elkaar worden opgeteld. Prachtig, niet?

Nee, dat is helemaal niet prachtig. Het is overduidelijk een zinloze operatie om twee studenten op te tellen. Je kunt proberen te verzinnen wat een natuurlijke interpretatie zou zijn van het optellen van studenten, maar je zult de conclusie moeten trekken dat wat je ook verzint, het zal altijd iets onlogisch zijn. Je moet niet proberen een optelling te definiëren voor klassen waarbij de optelling niet op een natuurlijke manier bestaat. Eén van de gevaren van het toepassen van operator overloading is dat als je het op een onnadenkende manier doet, je programmacode nonsens kan lijken.

Maar operator overloading kent krachtige toepassingen. In de rest van dit hoofdstuk zal ik een aantal van die toepassingen introduceren. Er zijn er meer dan ik noem, maar ik zal de meest gebruikelijke aan de orde laten komen.

Overigens is operator overloading een typisch voorbeeld van “polymorphisme,” een concept dat een functie toestaat verschillende resultaten te produceren op basis van de types van de argumenten. Polymorphisme wordt vaak genoemd als een van de krachtige eigenschappen van object oriëntatie.