Moetje

Er is een aantal methodes beschikbaar die ontworpen zijn om strings te bewerken. Al deze methodes worden toegepast op een string om een operatie uit te voeren. Omdat strings onveranderbaar zijn, zullen deze methodes nooit de string waarop ze werken wijzigen, maar ze retourneren in plaats daarvan een gewijzigde versie van de string.

Net als de format() methode die in hoofdstuk 6¹ besproken is, worden al de string methodes aangeroepen via de syntax <string>.<methode>(), met andere woorden, je specificeert de string waarop de methode moet werken, gevolgd door een punt, gevolgd door de methode. Je zult dit vanaf nu vaker tegenkomen, en de reden dat methodes op deze manier aangeroepen moeten worden volgt in latere hoofdstukken (21² en verder).

De meeste string methodes zijn geen deel van een module, en je kunt ze aanroepen zonder iets te moeten importeren. Er is een string module die bepaalde nuttige constanten en methodes bevat die je in je programma’s kunt gebruiken, maar de methodes die ik hier noem kun je gebruiken zonder de string module te importeren.

upper() en lower()

upper() creëert een versie van een string met alle letters als hoofdletters. lower() werkt op dezelfde manier, maar maakt van alle letters kleine letters. Geen van beide methodes heeft parameters.

s = "The Meaning of Life"
print( s )
print( s.upper() )
print( s.lower() )

Magje

strip()

strip() verwijdert spaties aan het begin en einde van een string, inclusief eventuele “newline” tekens en andere tekens die als spaties gezien kunnen worden. Als je iets anders dan spaties wilt verwijderen, kun je als parameter een string meegeven die bestaat uit alle te verwijderen tekens.

s = "    En nu iets heel anders \n    "
print( "["+s+"]" )
s = s.strip()
print( "["+s+"]" )

split()

split() splitst een string op in woorden, gebaseerd op een gegeven teken of substring die als separator beschouwd wordt. De separator is een parameter, en als die niet is opgegeven, is de separator de spatie, wat inhoudt dat je een string inderdaad opsplitst in de afzonderlijke woorden (waarbij interpunctie die aan woorden vastzit beschouwd wordt als een onderdeel van de desbetreffende woorden). Als de separator meerdere keren naast elkaar staat, dan worden de extra separatoren genegeerd (dat wil zeggen dat met spaties als separator, het niet uitmaakt of er tussen twee woorden één spatie staat, of meerdere).

Het resultaat van deze opsplitsing is een “lijst” van woorden. Lijsten komen aan bod in hoofdstuk 13³, dus ik ga er nu weinig over zeggen. Ik zeg alleen dat als je de afzonderlijke woorden in de lijst wilt benaderen, je de constructie for <woord> in <lijst> kunt gebruiken.

s = 'Humpty Dumpty      zat   op de muur   '
lijst = s.split()
for woord in lijst:
    print( woord )

Een nuttige toepassing van het opsplitsen van een string is dat je het kunt gebruiken om sommige basale bestandsformaten te decoderen. Bijvoorbeeld, een CSV (Comma-Separated Value) bestand is een eenvoudig formaat, waarbij iedere regel van het bestand bestaat uit waardes die van elkaar gescheiden zijn door komma’s. De waardes kun je uit een regel halen middels de split() methode.¹⁴

csv = "2016,september,28,Data Processing,Tilburg University"
waardes = csv.split( ',' )
for waarde in waardes:
    print( waarde )

join()

join() is de tegenhanger van split(). join() plakt een lijst van woorden aaneen tot een string, waarbij de woorden in de string van elkaar gescheiden zijn middels een specifieke separator. Dit klinkt wellicht alsof dit een methode van lijsten zou moeten zijn, maar om historische redenen is het gedefinieerd als een string methode. Omdat alle string methodes worden aangeroepen als <string>.<methode>(), moet er een string staan voor de aanroep van join(). Die string is de separator die je wilt gebruiken, terwijl de parameter die je meegeeft de lijst is waarvan je de woorden aan elkaar wilt plakken. De retourwaarde is, als altijd, de resulterende string.

s = "Humpty;Dumpty;zat;op;de;muur"
lijst = s.split( ';' )
s = " ".join( lijst )
print( s )